Opname sessie 12 Mei 2012: No Reply
Locatie: Muziekvereniging Overschie, Rodenburgstraat 59, Rotterdam
Opgenomen: No Reply (Lennon/McCartney): basis en overdubs.
Data:
12 mei 2012: basis takes #1-20; overdubs onto take #20: piano, bass, handclaps, acoustic guitar Ruud, harmony vocal Thomas
3 juni 2012: overdubs electric guitars
20 juli 2012: overdub acoustic guitar (classical guitar)
21 juli 2012: overdub lead & harmony vocals
22 juli 2012: Autotuning lead & harmony vocals
23 juli 2012: mixing
24 juli 2012: mastering
Zinkopeters passen op hun tellen!
12 mei 2012.
Toch nog wat serieuze activiteit van de Zinkopeters voor de zomervakantie. Op aanraden van Peter waren de ambities iets minder hoog afgestemd dan voor de opnamesessie van 28 december. Om 10.00 zou er tot de lunch opgebouwd worden, alles aangesloten en afgeregeld. Daarna dan aan het werk om een basistrack neer te leggen, met name bas en drums. Als dat allemaal gelukt was, zou Complete Scores open worden geslagen om op zoek te gaan naar eventueel nieuw materiaal. Na enig dubben was vooraf besloten dat het volgende project ‘No Reply’ zou worden. Deze song zit al heel lang in het Zinkopeters repertoire, getuige de opnames die bewaard zijn gebleven van eerdere repetities (die van 3 juni 2011, en 20 augustus 2011) en natuurlijk de spetterende live-versie van 7 september 2011! Maar er moest nog een hifi-versie van komen, niet waar?
Aldus geschiedde. Het opbouwen en afregelen duurde inderdaad tot 13:00. Peter probeerde twee nieuwe microfoons uit, de Sennheiser MD421 en de Sennheiser e904, voor respectievelijk toms en snare drum. Hoewel Thomas in dit project de tomtoms niet beroerde, was tijdens de try-outs en afgekeurde takes wel duidelijk dat de MD421 een verbetering was ten opzichte van de Shure SM57. Dito voor het gebruik van de e904 op de snare: makkelijker te bevestigen, beter in te stellen, en beter geluid (snappier, inderdaad, zoals te lezen op internet-blogs). Tevens was dit het eerste gebruik van Peter’s nieuwe mic-preamp, de Focusrite OctoPre. Ook die voldeed uitstekend, zodat de compressors voortaan thuis kunnen blijven, en daarmee ook een heleboel patch-kabeltjes!
Na de lunch werd er dan begonnen met het echte werk. Na een aantal run-throughs om het nummer weer in de vingers te krijgen werd om kwart over twee de eerste opname gestart, om eigenlijk na het eerste couplet al te worden afgebroken. Peter was namelijk vastbesloten het metronoom mee te laten tikken en da’s even wennen. Zonder metronoom is het voor amateurs zoals de Zinkopeters lastig om het strak te houden (hoe dat fout kan gaan is nog te horen op de eerste oefenversie van 23 april 2011). Hoewel dat metronoom lekker doorknerpte op de koptelefoons bleek het heel lastig er naar te blijven luisteren. Vooral in de opmaten in de refreinen ging het mis, en waren de Zinkopeters letterlijk de tel kwijt. Maar ook het swingende middendeel was lastig strak te houden. Na enig doorzetten, waarbij Peter alle overtuigingskracht moest gebruiken om vol te houden dat het eindresultaat er echt beter van zou worden (hij leek Macca wel, begin 1969!) leek take #15 een acceptabel resultaat te zijn. Iedereen blij, "let’s have tea!" Tijdens de thee was echter ook Lars gearriveerd en nu hadden we een cameraman om de voortgang vast te leggen. Het stuk moest nog es gespeeld worden, nu eigenlijk alleen voor de beelden. Dat begon echter toch wel fijn te klinken, en Thomas kreeg nu ook de smaak te pakken, dus daarom werd een drietal takes vrijwel direct achter elkaar gerealiseerd, en jawel, de laatste, take #20, was near-perfect! Hier en daar leek het nog ietsje te schuren ten opzichte van de metronoom, maar als je dat ding uitzet hoor je dat niet. Resultaat: lekker swingend geheel, omdat iedereen nu gelijk op de tel zit.
Hierna kon de dag twee kanten op, nog een basis vastleggen van een andere track, of deze track zo ver mogelijk afmaken, zodat Peter thuis de lead vocal kon overdubben voor een eindresultaat. Er werd tot het laatste besloten. De volgende overdubs werden overwogen: piano in de middelste-acht, handclaps (idem), een verbeterde take van Ruud’s gitaar, harmony vocal Thomas, een electrische gitaar met minimale arpeggio begeleiding.
Er staat een piano in deze oefenruimte (type buffetpiano), alleen is het lang geleden dat die voor het laatst gestemd is. Dat werd niet als een bezwaar gezien, aangezien op Beatles' platen ook vaak een gammele jangle-piano te horen is. Juist een leuk effect! Maar Peter had nog nooit een piano akoestisch opgenomen, dus wat was de beste manier? Dat werd experimenteren dus, waarbij iedereen zijn best deed er een mooi geheel van te maken. Uiteindelijk bleek de combinatie NT55 zo'n 10 cm boven de piano klankkast, en de Behringer B2 Pro op ~20 cm in het midden voor de klankkast het fraaiste resultaat op te leveren. Gek genoeg komt het meeste ‘hoog’ en transparantie uit de voorkant, en niet de bovenkant van de klankkast, zelfs met de klep open! Toen het middendeel gedaan was, werd er nog even geluisterd naar No Reply van The Beatles zelf, en toen hoorden we dat er ook piano zit in de refreinen. Mooie sonore akkoorden, die de opmaat Am, Em en Fmaj7 accentueren, maar dat geluid kregen we er niet uit, hoewel de akkoorden van Thomas wel dicht in de buurt kwamen, en zeker ook een mooie toevoeging vormden. Ziezo, tijd voor de magnetron-maaltijden!
Daarna de handclaps. Inmiddels waren er 5 heren die dat simultaan konden doen, dus ging iedereen in een cirkel om de MD421 staan, zoals mooi te zien in ons film-verslag van deze sessie. Peter wist al dat opnemen van handclaps lastiger is dan het lijkt, vanwege de scherpe transienten, en de neiging om erg dun te worden indien opgenomen met een klein- of grootmembraan microfoon op een afstand van >20cm. Dus ook hier weer de combinatie gezocht, met de NT55 als spaced-pair een meter of twee van het groepje verwijderd. Een gouden greep, want het klonk zeer fraai. De attack zat erin, het laag-midden, en het transparante hoog.
Nu wilde Ruud zijn nieuwe Hagstrom akoestische gitaar wel es mooi opnemen, dus hij deed zijn eigen basis-track overdubben, dit keer met de NT55 in XY-opstelling. Een sure-fire recording techniek!
Nadat Thomas tenslotte de harmony vocal had gedaan was het al bijna negen uur. Van het voornemen nieuw materiaal te oefenen kwam nu niet veel meer, maar er werd toch nog even ingeplugd met electrische gitaren en geroken aan One After 909 en Please Please Me. Daar zit wellicht meer in, zeker het shuffeltje van 909. Peter kan nu de lead vocal overdubben en mixen, en dan is er weer een track in the can!
Overdubs bij Peter thuis. Op 3 juni, 20 juli, 21 juli heeft Peter nog electrische gitaren, klassieke gitaar, lead & harmony zang toegevoegd. Tevens een midi-piano ter ondersteuning van de buffetpiano in het sonore laag. Vervolgens op 22 juli Auto-tuning van alle vocalen, 23 juli de mix, en op 24 juli de mastering, met deze eindmix als resultaat.
Opgenomen: No Reply (Lennon/McCartney): basis en overdubs.
Data:
12 mei 2012: basis takes #1-20; overdubs onto take #20: piano, bass, handclaps, acoustic guitar Ruud, harmony vocal Thomas
3 juni 2012: overdubs electric guitars
20 juli 2012: overdub acoustic guitar (classical guitar)
21 juli 2012: overdub lead & harmony vocals
22 juli 2012: Autotuning lead & harmony vocals
23 juli 2012: mixing
24 juli 2012: mastering
Zinkopeters passen op hun tellen!
12 mei 2012.
Toch nog wat serieuze activiteit van de Zinkopeters voor de zomervakantie. Op aanraden van Peter waren de ambities iets minder hoog afgestemd dan voor de opnamesessie van 28 december. Om 10.00 zou er tot de lunch opgebouwd worden, alles aangesloten en afgeregeld. Daarna dan aan het werk om een basistrack neer te leggen, met name bas en drums. Als dat allemaal gelukt was, zou Complete Scores open worden geslagen om op zoek te gaan naar eventueel nieuw materiaal. Na enig dubben was vooraf besloten dat het volgende project ‘No Reply’ zou worden. Deze song zit al heel lang in het Zinkopeters repertoire, getuige de opnames die bewaard zijn gebleven van eerdere repetities (die van 3 juni 2011, en 20 augustus 2011) en natuurlijk de spetterende live-versie van 7 september 2011! Maar er moest nog een hifi-versie van komen, niet waar?
Aldus geschiedde. Het opbouwen en afregelen duurde inderdaad tot 13:00. Peter probeerde twee nieuwe microfoons uit, de Sennheiser MD421 en de Sennheiser e904, voor respectievelijk toms en snare drum. Hoewel Thomas in dit project de tomtoms niet beroerde, was tijdens de try-outs en afgekeurde takes wel duidelijk dat de MD421 een verbetering was ten opzichte van de Shure SM57. Dito voor het gebruik van de e904 op de snare: makkelijker te bevestigen, beter in te stellen, en beter geluid (snappier, inderdaad, zoals te lezen op internet-blogs). Tevens was dit het eerste gebruik van Peter’s nieuwe mic-preamp, de Focusrite OctoPre. Ook die voldeed uitstekend, zodat de compressors voortaan thuis kunnen blijven, en daarmee ook een heleboel patch-kabeltjes!
Na de lunch werd er dan begonnen met het echte werk. Na een aantal run-throughs om het nummer weer in de vingers te krijgen werd om kwart over twee de eerste opname gestart, om eigenlijk na het eerste couplet al te worden afgebroken. Peter was namelijk vastbesloten het metronoom mee te laten tikken en da’s even wennen. Zonder metronoom is het voor amateurs zoals de Zinkopeters lastig om het strak te houden (hoe dat fout kan gaan is nog te horen op de eerste oefenversie van 23 april 2011). Hoewel dat metronoom lekker doorknerpte op de koptelefoons bleek het heel lastig er naar te blijven luisteren. Vooral in de opmaten in de refreinen ging het mis, en waren de Zinkopeters letterlijk de tel kwijt. Maar ook het swingende middendeel was lastig strak te houden. Na enig doorzetten, waarbij Peter alle overtuigingskracht moest gebruiken om vol te houden dat het eindresultaat er echt beter van zou worden (hij leek Macca wel, begin 1969!) leek take #15 een acceptabel resultaat te zijn. Iedereen blij, "let’s have tea!" Tijdens de thee was echter ook Lars gearriveerd en nu hadden we een cameraman om de voortgang vast te leggen. Het stuk moest nog es gespeeld worden, nu eigenlijk alleen voor de beelden. Dat begon echter toch wel fijn te klinken, en Thomas kreeg nu ook de smaak te pakken, dus daarom werd een drietal takes vrijwel direct achter elkaar gerealiseerd, en jawel, de laatste, take #20, was near-perfect! Hier en daar leek het nog ietsje te schuren ten opzichte van de metronoom, maar als je dat ding uitzet hoor je dat niet. Resultaat: lekker swingend geheel, omdat iedereen nu gelijk op de tel zit.
Hierna kon de dag twee kanten op, nog een basis vastleggen van een andere track, of deze track zo ver mogelijk afmaken, zodat Peter thuis de lead vocal kon overdubben voor een eindresultaat. Er werd tot het laatste besloten. De volgende overdubs werden overwogen: piano in de middelste-acht, handclaps (idem), een verbeterde take van Ruud’s gitaar, harmony vocal Thomas, een electrische gitaar met minimale arpeggio begeleiding.
Er staat een piano in deze oefenruimte (type buffetpiano), alleen is het lang geleden dat die voor het laatst gestemd is. Dat werd niet als een bezwaar gezien, aangezien op Beatles' platen ook vaak een gammele jangle-piano te horen is. Juist een leuk effect! Maar Peter had nog nooit een piano akoestisch opgenomen, dus wat was de beste manier? Dat werd experimenteren dus, waarbij iedereen zijn best deed er een mooi geheel van te maken. Uiteindelijk bleek de combinatie NT55 zo'n 10 cm boven de piano klankkast, en de Behringer B2 Pro op ~20 cm in het midden voor de klankkast het fraaiste resultaat op te leveren. Gek genoeg komt het meeste ‘hoog’ en transparantie uit de voorkant, en niet de bovenkant van de klankkast, zelfs met de klep open! Toen het middendeel gedaan was, werd er nog even geluisterd naar No Reply van The Beatles zelf, en toen hoorden we dat er ook piano zit in de refreinen. Mooie sonore akkoorden, die de opmaat Am, Em en Fmaj7 accentueren, maar dat geluid kregen we er niet uit, hoewel de akkoorden van Thomas wel dicht in de buurt kwamen, en zeker ook een mooie toevoeging vormden. Ziezo, tijd voor de magnetron-maaltijden!
Daarna de handclaps. Inmiddels waren er 5 heren die dat simultaan konden doen, dus ging iedereen in een cirkel om de MD421 staan, zoals mooi te zien in ons film-verslag van deze sessie. Peter wist al dat opnemen van handclaps lastiger is dan het lijkt, vanwege de scherpe transienten, en de neiging om erg dun te worden indien opgenomen met een klein- of grootmembraan microfoon op een afstand van >20cm. Dus ook hier weer de combinatie gezocht, met de NT55 als spaced-pair een meter of twee van het groepje verwijderd. Een gouden greep, want het klonk zeer fraai. De attack zat erin, het laag-midden, en het transparante hoog.
Nu wilde Ruud zijn nieuwe Hagstrom akoestische gitaar wel es mooi opnemen, dus hij deed zijn eigen basis-track overdubben, dit keer met de NT55 in XY-opstelling. Een sure-fire recording techniek!
Nadat Thomas tenslotte de harmony vocal had gedaan was het al bijna negen uur. Van het voornemen nieuw materiaal te oefenen kwam nu niet veel meer, maar er werd toch nog even ingeplugd met electrische gitaren en geroken aan One After 909 en Please Please Me. Daar zit wellicht meer in, zeker het shuffeltje van 909. Peter kan nu de lead vocal overdubben en mixen, en dan is er weer een track in the can!
Overdubs bij Peter thuis. Op 3 juni, 20 juli, 21 juli heeft Peter nog electrische gitaren, klassieke gitaar, lead & harmony zang toegevoegd. Tevens een midi-piano ter ondersteuning van de buffetpiano in het sonore laag. Vervolgens op 22 juli Auto-tuning van alle vocalen, 23 juli de mix, en op 24 juli de mastering, met deze eindmix als resultaat.
